Panie, bym przejrzał…

Rozważania odczytali: Robert Perzanowski, Rafał Orych, Sylwester Czerwiński, Marcin Skonieczny i Robert Rosłon.

Wprowadzenie

Panie Jezu,
przyszedłem dziś na nabożeństwo
by zatrzymać się w swoim życiu
i Tobie towarzyszyć.
Zwykle zabiegany, zapatrzony w przyszłość,
przytłoczony ciężarem niedokończonych spraw,
nie mam czasu…
Tak trudno się dziś zatrzymać,
a jeszcze trudniej z Tobą wędrować…
Jednak dziś – jestem tu
i chcę z Tobą iść.
Poruszaj moje serce, tak jak chcesz
i spraw, bym wpatrując się w Ciebie- przejrzał
i uczył się od Ciebie, w swojej codzienności.

Stacja I. Jezus na śmierć skazany

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, staję w rozkrzyczanym tłumie, słysząc zewsząd:
Ukrzyżuj Go. Na krzyż z Nim!
Ukrzyżuj Go!
Żadnej litości, współczucia ni łez.
Ukrzyżuj Go!
Dwa słowa znaczące więcej niż wszystko inne…

Tak jest i dziś.
Jedna plotka, zasłyszana pogłoska,
oszczerstwo i już wszystko wiadomo!
Jest winny!
I już nie liczy się nic – wyrok wydany!

Panie, spraw, abym przejrzał
i nim kogokolwiek osądzę,
niech najpierw poznam prawdę.
Niech przyjrzę się temu z miłością.
Niech nie wydaję pochopnych wniosków.

Przepraszam Cię Jezu
za wszystkich skrzywdzonych
i niesprawiedliwie przeze mnie osądzonych.

Stacja II. Jezus bierze krzyż na swoje ramiona

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, stoję dziś i patrzę
na swojego Boga i Mistrza,
który z godnością,
a nade wszystko z wielką miłością
przyjmuje krzyż.
Nie pyta – dlaczego?
Przyjmuje ból i cierpienie za mnie i za Ciebie.
On – mój Bóg, który może wszystko,
nie ucieka od cierpienia…
Staje się jednym z nas – dla nas, z miłości.

Panie, spraw, abym przejrzał
i aby przejrzało moje serce.
Bym nie wstydził się i nie cofał
przed przyjęciem ciężkiego,
niewygodnego,
przypominającego o cierpieniu krzyża,
życiowego krzyża.
Bym potrafił zrozumieć,
że nie ma innej drogi i innego sensu życia,
jak tylko droga… z krzyżem.

Na ile oceniasz krzyż?
Jaką on ma dla Ciebie wartość?
Czy aby czasem nie za szybko
pozbywasz się go z serca?
Ze swoich i nie swoich ścian?

Stacja III. Pierwszy upadek pod krzyżem

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Z przerażeniem patrzę na Twój upadek!
I staję przed Tobą w bezradności i niemocy.
Ty, Pan – tak po ludzku upadasz.
Tak kończy Boży Syn?!
Nie. Wstajesz!
Powoli i nieporadnie, umęczony biczowaniem
i… ciężarem mych win.

Panie, spraw, bym przejrzał, zawsze wtedy,
gdy padam bezradnie pod ciężarem grzechu.
I wydaje się, że to już koniec!
Że nie dam rady!
Ale Ty dajesz mi przykład – nie można inaczej…
trzeba wstać i iść dalej.

Przyjmij, Panie,
pogrążonych w rozpaczy grzechu
tych, co od lat omijają Cię w konfesjonale,
i tych, co boją się powrotu…
Daj im, Panie, siłę, by umieli powstać

Stacja IV. Pan Jezus spotyka swoją matkę

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, stoję dziś i patrzę!
Widzę towarzyszącą Ci wiernie
w drodze krzyżowej
Matkę!
Jej serce przesiąknięte bólem i cierpieniem,
gdy patrzy na swojego Syna,
pokornie wypełniającego wolę Ojca.

Matka niewiele może już zrobić, wyrok został wydany…
Jednak wiernie kroczy obok Syna,
mimo bezradności pomaga Jezusowi
samą obecnością,
spojrzeniem pełnym miłości,
współcierpieniem.

Panie, spraw, abym przejrzał!
Bym wszędzie tam, gdzie mnie poślesz
na wzór Twej Matki,
umiał służyć wiernie i trwać
przy tych, których kocham,
przy moich bliskich,
ale przede wszystkim przy tych,
których kocham jeszcze mało…
Bym – tak jak Maryja – w trudach,
trwał z miłością…
By me serce
nie zarosło chwastem egoizmu i obojętności…

Stacja V. Szymon z Cyreny pomaga dźwigać Jezusowi krzyż

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie,
Ty – Boży Syn – potrzebujesz pomocy?
Dotąd sam pomagałeś,
uczyłeś jak dawać siebie,
jak być dla innych…

Szymonie, pomóż Mu!
Nie odwracaj się od potrzebującego!
Zobacz, jak cierpi!
Sam już nie da rady…
Potrzebuje Ciebie!

I mnie potrzebuje – zawsze wtedy,
gdy ktoś niedomaga,
gdy cierpi, gdy sam nie daje rady…
A ja? Odwracam się,
udaję, że nie widzę, albo nie mam czasu!
Uciekam!

Panie, spraw, abym przejrzał
i chciał być zawsze tam,
gdzie mnie potrzebują,
Jak Ty byłeś…

Przepraszam Cię, Jezu, za własne lenistwo
i za lekceważenie wszystkich tych, których ominąłem,
gdy potrzebowali mojej pomocy…

Stacja VI Weronika ociera twarz Jezusowi

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Ona. Weronika.
Stoi wśród rozkrzyczanego tłumu.
Nie boi się żołnierzy,
wyzwisk, poniżenia, złośliwości.
Weronika.
Ona ufała i wierzyła w Twoją niewinność.
Nie wstydziła się Ciebie!
Z gestem pełnym miłości,
nie zważając na nic,
otarła Twą zakrwawioną, poniżoną twarz…

Panie, proszę, spraw, bym przejrzał!
I wszędzie tam, gdzie jesteś
ośmieszany, krytykowany,
gdzie nie szanuje się Ciebie,
Boga, wiary, Kościoła,
w miejscu publicznym, czy w pracy,
wszędzie tam, gdzie będę,
bym umiał, jak Weronika,
wyjść naprzeciw
z gestem pełnym miłości – nie agresji.
I bym ocierał Twą umęczoną twarz.
Bym umiał Cię bronić!
Umiał się do Ciebie przyznać,
umiał dać świadectwo,
że Ja wierzę!
I Tyś moim Panem!

Stacja VII. Drugi upadek pod krzyżem

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, pod ciężarem krzyża
niespodziewanie upadasz po raz drugi…
Drugi upadek
jest jeszcze boleśniejszy pod pierwszego…

I tak się dzieje również ze mną.
Nie raz, nie dwa obiecuję poprawę,
staram się i dążę do niej.
Niestety…
Po raz kolejny upadam,
przegrywam z grzechem,
przegrywam ze sobą…
A tak bardzo się starałem.
Było tak blisko!
I pojawia się zniechęcenie,
brak sił,
wiary, nadziei,
nie widzę sensu w niczym.
Nic już nie ma sensu,
taka to „syzyfowa praca”.
Panie, proszę, spraw, abym przejrzał!
Abym przyglądał się ufnie Twojej drodze krzyżowej.
Abym zawsze,
kiedy przychodzi kolejny upadek w mym życiu,
umiał odnaleźć wiarę, siłę, nadzieję,
że podniesiesz mnie z każdego niepowodzenia,
że za każdym razem
wykrzeszę z siebie siłę, by powstać!
I z wiarą iść dalej.
Tak, jak Ty szedłeś.

Panie, przepraszam Cię
za brak wiary w to, że zawsze pomożesz mi powstać.
Za moje przesadne skupianie się na tym,
że nie dam rady, że nie mam sił,
że to bez sensu!

Stacja VIII. Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, widzę Ciebie
pocieszającego płaczące kobiety.
Rozżalone, współczujące,
płaczące nad Tobą.
A Ty? Nie potrzebujesz tego.
Pragniesz jedynie,
byśmy zrozumieli i wynieśli z Twojej męki jak najwięcej,
że Twoje cierpienie,
krzyż, to za mnie
i za nas wszystkich,
byśmy umieli
z krzyża czerpać miłość.
Prawdziwą miłość.

Panie, proszę spraw,
bym wiernie
niósł swój codzienny krzyż
Bym umiał
odmówić ludziom pojawiającym się
na mej drodze, którzy proponują złote środki
„gwarantujące” odskocznię, pocieszenie
od jakże trudnej czasem i szarej rzeczywistości.
Bym nie szukał pocieszenia
w alkoholu, narkotykach i wszelakich używkach.

Stacja IX. Trzeci upadek

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Znów upadasz. Nawet mnie to nie dziwi.
Bo ileż można?
Jesteś przecież człowiekiem
i tyle, ile człowiek zdoła unieść – podnosisz.
Nic więcej.
Ale jakże zadziwiające Twoje powstanie!
Z tego wszystkiego!?
Dajesz radę?!
Panie!?

I… tym właśnie powstaniem – uczysz mnie najwięcej.
Że trzeba!
Mimo bólu, upokorzeń, przeciwności losu,
trzeba wstać, by iść dalej!
Że nie można się poddawać!
Tylko wytrwale iść
i stale z upadków powstawać.

Panie, spraw, abym przejrzał
i uwierzył, że każde cierpienie ma sens!
Ma sens…
Ucz mnie, Jezu, wytrwałości,
abym nie dał się smutkom, niepowodzeniom
i troskom życia, a stale pokładał nadzieję
w Tobie i Twoim powstaniu!

Stacja X. Jezus z szat obnażony

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Szata, jak opatrunek dla Twych ran
przyniosła ulgę i kryła przed światem.
I to im przeszkadzało!
Pozbawili Cię ostatniej rzeczy, jaką miałeś.
Własnego ubrania!
Stajesz nagi, wyszydzony, wyśmiany…
Jezu, dlaczego na to pozwalasz?!
Nie broisz się?!
Panie?!
Poddałeś się bez reszty okrucieństwu człowieka.
Pozwalasz, by Cię i dziś poniewierano,
wyśmiewano, wyszydzano…
Jezu mój! Dlaczego?

Panie, spraw, abym przejrzał
i dostrzegał Ciebie – nie tylko w Twoim Ciele.
Ciebie – w drugim człowieku,
wyszydzonym, wyśmianym,
nagim i sponiewieranym.
I bym potrafił go bronić,
troszczyć się o niego,
służyć mu…

Stacja XI. Jezus do krzyża przybity

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, po tym wszystkim,
co Ci zrobili – jeszcze im mało?!
Nie wystarczyło im ran z cierni
i krwawego biczowania?
Trudu niesienia krzyża
i publicznego wyśmiania?
To mało?! Któż by tyle zniósł?!
Rozciągnęli Cię na krzyżu i przybili
Bolało. Bardzo…

I ja czasem przybijam gwoździami niewdzięczności,
kłamstwa, oszczerstwa, znieczulicy.
To boli. Niby wiem…

Panie, spaw, abym przejrzał
i nim kogokolwiek zranię – pomyślał, że… to boli.
Za wszystkich
w jakikolwiek sposób przeze mnie skrzywdzonych,
przepraszam Cię, Jezu…

Stacja XII. Jezus umiera na krzyżu

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Panie, dokonało się.

Stoję i widzę bezwładne
Twe ciało przybite do krzyża.
Umarłeś za nas. Z miłości!

Na krzyżu…

A w sercu?
Jak jest w sercu?
Co się dokonuje w mym sercu każdego dnia?
Czy nie dzieje się tak,
iż przez swoje zaniedbania,
brak czasu, złe przyzwyczajenia
umierasz w mym sercu każdego dnia?
Przez brak modlitwy,
zaniedbywanie sakramentu pojednania,
Rozmowy w Tobą.

Czy w codziennym zabieganiu pamiętam o Tobie?
Chcę pamiętać?
Czy wolę uśmiercić?!
Panie, proszę, spraw, abym przejrzał!
Abym każdego dnia
umiał okazać Ci miłość,
wdzięczność,
umiał dziękować za to, co mam.
A Ty? Nie wymagasz, nie oczekujesz wiele.
Pragniesz tylko mojej miłości.

Panie, przepraszam Cię
za każdą próbę
uśmiercenia Ciebie w moim sercu.

Stacja XIII. Jezus z krzyża zdjęty

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

Umarłeś.
W milczeniu świata, samotności.
Złożony w ręce Matki – już nie możesz
i wydawałoby się, że nikogo już nie uzdrowisz,
nie nakarmisz, nie wskrzesisz,
nie pobłogosławisz…
wydawałoby się…
Ja wiem, Panie, że będzie inaczej,
że ta historia nie kończy się na krzyżu
Ja wiem…
ale… czy w to wierzę?
Czy wierzę, że Twoja Śmierć ma Sens?
a Twoje Życie ma nadać sens mojemu?

Panie, spraw, abym przejrzał
i naprawdę uwierzył
w Ciebie i Tobie…

Stacja XIV. Jezus do grobu złożony

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste
i błogosławimy Tobie
żeś przez krzyż i mękę swoją
świat odkupić raczył.

I złożyli Twe najświętsze ciało do grobu.
I wydawać by się mogło,
że to już koniec,
nie ma nic,
nie dzieje się nic!
Często ulegamy takiemu złudzeniu,
że grób to już koniec wszystkiego.
A tu wprost przeciwnie,
po trzech dniach zmartwychwstanie!
Ty, Panie – Zwycięzca
śmierci, piekła i szatana!
Tyś zwyciężył!

Panie, spraw, abym przejrzał!
Bym zastanowił się nad swoim życiem.
Czy aby doceniam to, co dostaję od Ciebie każdego dnia?
A dostaję tak wiele: każdy nowy dzień!
Rozum, siłę, zdrowie, możliwości,
czy aby je doceniam?
Czy składam do grobu?
Czy sam pragnę zmartwychwstać?
Dążę do tego?!
Czy może dzieje się tak,
że wiele ważnych spraw,
marzeń, celów,
postanowień… już dawno złożyłem do grobu.
Wszelką swą nadzieję na lepsze jutro –
złożyłem do grobu.

Spaw, Panie, i dopomóż, bym wierzył,
bym zawierzył temu,
że po trudach i cierpieniach ziemskiej wędrówki
przyjdzie dobry czas, lepszy czas,
przyjdzie radość, prawdziwa radość
w Twej Chwale!

Zakończenie:
Dziękuję Ci, Jezu, za to spotkanie,
za tę wędrówkę, modlitwę,
Twoje cierpienie
i mądre poruszenia mojego serca.
Teraz widzę, że nie wszystko jest dobre,
że wiele trzeba mi zmienić, naprawić…
Daj mi, Panie, Odwagę i Siłę Woli
i spraw, proszę,
aby życie moje nie było obojętne,
abym zawsze kochał to, co piękne.
I pozostawił ciepły ślad na czyjejś ręce.
Amen.